Dyżury pracownicze można podzielić na pełnione w zakładzie pracy i tzw. domowe. Obok tych podstawowych typów dyżurów pracowniczych występują też dyżury charakterystyczne dla niektórych grup zawodowych, takich jak kierowcy czy medycy. Rekompensata za odbycie dyżuru zależy od rodzaju dyżuru i przepisów, które go regulują.
Dyżur pracowniczy został pośrednio zdefiniowany w art. 1515 K.p. Na jego podstawie pracodawca może zobowiązać pracownika do pozostawania poza normalnymi godzinami pracy w gotowości do wykonywania pracy wynikającej z umowy o pracę w zakładzie pracy lub w innym miejscu wyznaczonym przez pracodawcę. Taka definicja dyżuru dotyczy ogółu pracowników podlegających regulacjom Kodeksu pracy.
Za dyżur pełniony w zakładzie pracy lub w innym, niebędącym domem pracownika miejscu, przysługuje:
- czas wolny w wymiarze odpowiadającym długości dyżuru, a w razie niemożności udzielenia czasu wolnego,
- wynagrodzenie wynikające z osobistego zaszeregowania pracownika określonego stawką godzinową lub miesięczną, a jeśli takiego składnika nie wyodrębniono - 60% wynagrodzenia.
Powyższe formy rekompensaty przysługują za sam czas dyżurowania. Natomiast za realnie wykonywaną pracę w czasie dyżuru pracownikowi przysługuje normalne wynagrodzenie za pracę z dodatkami za pracę w nocy i w nadgodzinach, jeżeli wystąpią okoliczności uzasadniające wypłatę takich dodatków. Warto nadmienić, że pracownicy należący do kadry zarządzającej, wskazani w art. 128 § 2 pkt 2 K.p., pełnią dyżury bez żadnej rekompensaty.
